1. Üye Ülkeler, uluslararası koruma başvurusu yapıldıktan sonra makul bir süre içinde, başvuru sahibinin özel prosedür garantilerine ihtiyaç duyan bir başvuru sahibi olup olmadığını değerlendirecektir.

 

2. Fıkra 1’de bahsi geçen değerlendirme mevcut ulusal prosedürlere ve/veya 2013/33/EU No.lu Direktif Madde 22’de bahsedilen değerlendirmeye entegre edilebilir ve idari bir prosedür halinde gerçekleştirilmesi gerekmemektedir.

 

3. Üye Ülkeler, başvuru sahiplerinin özel prosedür garantilerine ihtiyaç duyan başvuru sahipleri olarak tespit edildiği durumlarda, bu başvuru sahiplerine iltica prosedürü süresince bu Direktifte yer alan haklardan faydalanmalarına ve yükümlülüklere uygun hareket etmelerine imkan tanımak amacıyla yeterli desteğin verilmesini sağlayacaktır.

 

Bahsi geçen yeterli desteğin Madde 31(8) ve Madde 43’te bahsi geçen prosedürler çerçevesinde sağlanamadığı durumlarda, özellikle de Üye Ülkelerin başvuru sahibinin işkence, tecavüz ve diğer ciddi psikolojik, fiziksel ya da cinsel şiddet türleri sebebiyle özel prosedür garantilerine ihtiyaç duyduğunu düşündüğü durumlarda, Üye Ülkeler Madde 31(8) ve Madde 43’ü uygulamayacak ya da bu maddelerin uygulanmasına son verecektir. Üye Ülkelerin bu bent uyarınca Madde 31(8) ve Madde (43)’ün uygulanamadığı başvuru sahiplerine Madde 46(6)’yı uyguladığı durumlarda, Üye Ülkeler asgari olarak Madde 46(7)’de öngörülen garantileri sağlayacaktır.

 

4. Üye Ülkeler bu Direktif uyarınca, özel prosedür garantilerine duyulan ihtiyacın prosedürün sonraki bir aşamasında ortaya çıktığı durumlarda, prosedürü yeniden başlatmadan, karşılanmasını sağlayacaktır.