Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες αποκατάστασης σε ανηλίκους που είναι θύματα κάθε μορφής κατάχρησης, αμέλειας, εκμετάλλευσης, βασανιστηρίων ή σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή που έχουν υποφέρει από ένοπλες συγκρούσεις, και εξασφαλίζουν ότι τους παρέχεται κατάλληλη ψυχολογική φροντίδα, καθώς και εξειδικευμένη θεραπεία (άρθρο 23 παράγραφος 4 της οδηγίας σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία (αναδιατύπωση)). Βάσει της ενδελεχούς εκτίμησης των αναγκών του παιδιού, ο αρμόδιος δημόσιος λειτουργός πρέπει να παραπέμπει το παιδί στις αρμόδιες υπηρεσίες αποκατάστασης, εφόσον απαιτείται.