1. Shtetet Anëtare do të vlerësojnë brenda një periudhe kohore të arsyeshme pas paraqitjes së kërkesës nëse kërkuesi ka nevojë për garanci procedurale të veçanta.

 

2. Vlerësimi i përmendur në paragrafin 1 mund të integrohet në procedurat ekzistuese kombëtare dhe/ose në vlerësimin e përmendur në nenin 22 të Direktivës 2013/33/BE-së dhe nuk duhet të marrë formën e një procedure administrative.

 

3. Shtetet Anëtare do të sigurojnë se, në qoftë se kërkuesit janë identifikuar si kërkues me nevojë për garanci procedurale të veçanta, ata do të gëzojnë mbështetje të përshtatshme, për të mundësuar që ata të përfitojnë nga të drejtat dhe të plotësojnë detyrimet e parashikuara në këtë Direktivë gjatë tërë procedurës së azilit.

 

Në qoftë se nuk mund të sigurohet mbështetje e përshtatshme në kuadër të procedurave të përmendura në Nenin 31(8) dhe Nenin 43, dhe sidomos në qoftë se Shtetet Anëtare konsiderojnë se kërkuesi ka nevojë për garanci të veçanta procedurale, si pasojë e torturës, përdhunimit ose formave të rënda të tjera të dhunës psikologjike, fizike ose seksuale, Shtetet Anëtare nuk do të zbatojnë ose do të pushojnë të zbatojnë Nenin 31(8) dhe Nenin 43. Në qoftë se Shtetet Anëtare zbatojnë Nenin 46(6) në raste të kërkuesve që nuk mund t'u zbatohen Neni 31(8) dhe Neni 43, në pajtim me këtë nënparagraf, Shtetet Anëtare do të sigurojnë së paku garancitë e parashikuara në Nenin 46(7).

 

4. Shtetet Anëtare duhet të sigurojnë që do të merren me nevojat për garanci procedurale të veçanta në pajtim me këtë direktivë, ne qoftë se këto nevoja bëhen të dukshme në një fazë të mëvonshme të procedurës, pa rifilluar domosdo këtë procedurë.