Opieka zdrowotna zapewniana osobom niepełnosprawnym obejmuje co najmniej opiekę medyczną w nagłych przypadkach i niezbędne leczenie związane z niepełnosprawnością. 

W przypadku ofiar okaleczania narządów płciowych kobiet potrzebne może być specjalne wsparcie medyczne. 

Opieka zdrowotna w odniesieniu do specjalnych potrzeb wnioskodawcy powinna być zapewniana zgodnie z praktyką krajową. Państwa członkowskie zapewniają wnioskodawcom o szczególnych potrzebach w zakresie przyjmowania pomoc medyczną lub inną, w tym, w stosownych przypadkach, odpowiednią opiekę medyczną w zakresie zdrowia psychicznego (art. 19 ust. 2 wersji przekształconej dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania).

Dostępne mogą być specjalne miejsca zakwaterowanie dla samotnych kobiet lub samotnych mężczyzn. Zob. praktyka krajowa.

Należy oddzielnie kwaterować kobiety i mężczyzn nie będących członkami tej samej rodziny, w tym należy zapewnić im oddzielne sypialnie i łazienki. Inne pomieszczenia mogą być wspólne.

Odpowiedzialny funkcjonariusz powinien zapewnić, aby zaspokojone zostały potrzeby takiej osoby w zakresie zakwaterowania, uwzględniając jej sytuację osobistą, a zwłaszcza bezpieczeństwo (art. 18 ust. 4 wersji przekształconej dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania). 

Niezbędna opieka w zakresie zdrowia psychicznego musi być dostępna w samym miejscu zakwaterowania lub w jego pobliżu. W niektórych przypadkach konieczne jest skierowanie danej osoby na konsultacje psychiatryczne. 

Niezbędna opieka zdrowotna musi być dostępna w samym miejscu zakwaterowania lub w jego pobliżu. Zapewnione miejsce zakwaterowania musi być dostosowane do sytuacji zdrowotnej danej osoby (np. bezpieczne przechowywanie leków).

Aby zaspokojone zostały potrzeby takiej osoby w zakresie zakwaterowania, uwzględniając jej sytuację osobistą, a zwłaszcza bezpieczeństwo, należy zapewnić, aby osoba taka otrzymała odpowiednie zakwaterowanie. Mogłoby to być miejsce zakwaterowania dla osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub specjalne miejsce zakwaterowania dla ofiar handlu ludźmi. Zob. praktyka krajowa.

Zakwaterowanie powinno być odpowiednie, uwzględniające indywidualne potrzeby osoby samotnie wychowującej dzieci, np. powinno zapewniać możliwość korzystania z placówki opieki nad dziećmi i jej bliskie położenie, bliskie położenie szkoły i łatwy transport, urządzenia do gotowania i ogrzewania itd., oraz uwzględniające potrzeby jej dziecka. Jeżeli jest to możliwe, osoby samotnie wychowujące małoletnie dzieci nie powinny zamieszkiwać z nieznanymi dorosłymi osobami ze względów bezpieczeństwa.