Podejmując decyzję w sprawie warunków zakwaterowania należy z należytą starannością uwzględnić nadrzędny interes dziecka (motyw 22 wersji przekształconej dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania).  

Zob. sekcja dot. „Wsparcie w zakresie przyjmowania” i krajowa praktyka w celu zapoznania się z większą liczbą wskazówek.

Podejmując decyzję w sprawie warunków zakwaterowania należy z należytą starannością uwzględnić zasady nadrzędnego interesu dziecka i jedności rodziny (motywy 22 i 9 wersji przekształconej dyrektywy w sprawie warunków przyjmowania). 

Na potrzeby oceny, czy odszukanie członków rodziny dziecka leży w jego najlepszym interesie, należy poznać jego zdanie na ten temat i je przeanalizować stosownie do jego wieku i dojrzałości psychicznej. Jeżeli chodzi o ocenę, czy należy wszczynać procedury odszukiwania jego rodziny, kwestią nadrzędną jest bezpieczeństwo dziecka.

Odpowiedzialny funkcjonariusz powinien poprosić dziecko, w przyjazny dla niego sposób, o dostarczenie istotnych informacji dotyczących jego rodziny. Należy wyjaśnić dziecku cel i proces poszukiwania rodziny, a dziecko powinno mieć możliwość swobodnego wyrażenia swoich poglądów w tym względzie.  

Państwa członkowskie rozpoczynają poszukiwanie członków rodziny małoletniego bez opieki, w razie potrzeby korzystając z pomocy organizacji międzynarodowych lub innych właściwych organizacji, tak szybko, jak to możliwe po złożeniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, w celu jak najlepszego zabezpieczenia jego interesów.

Poszukiwania członków rodziny należy rozpocząć, w przypadku gdy dziecko jest bez opieki jednego ze swoich rodziców lub obojga rodziców i jeżeli ocenia się, że poszukiwania leżą w interesie dziecka. 

Każde dziecko ma prawo do utrzymywania stałego, osobistego związku i bezpośredniego kontaktu z obojgiem rodziców, chyba że jest to sprzeczne z jego interesami (art. 24 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej). 

Nie stosuje się procedury granicznej ani procedury prowadzonej w trybie przyspieszonym, o ile w ramach takich procedur nie można zapewnić odpowiedniego wsparcia w odniesieniu do specjalnych potrzeb wnioskodawcy (art. 24 ust. 3 przekształconej dyrektywy w sprawie procedur azylowych).

W miarę możliwości zgodnie z praktyką krajową należy uwzględnić płeć wnioskodawcy lub preferencje wnioskodawcy dotyczące płci funkcjonariusza prowadzącego i tłumacza, którzy mają być przydzieleni do danej sprawy.