W systemie krajowym mogą to być funkcjonariusze prowadzący wyspecjalizowani w zajmowaniu się sprawami orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. Chociaż może nie być funkcjonariuszy wyspecjalizowanych w zakresie wniosków składanych przez osoby LGBTI, na przykład w sprawach dotyczących zmiany płci mogą istnieć krajowe regulacje prawne dotyczące tożsamości i ujawniania informacji, które funkcjonariusz powinien znać. Zob. praktyka krajowa.
Zgodnie z praktyką krajową mogą to być wyspecjalizowani funkcjonariusze prowadzący, którym przypisywana jest sprawa. Zob. praktyka krajowa.
Funkcjonariusze prowadzący pracujący z osobami, które doświadczyły poważnych form przemocy i które mogą cierpieć z powodu urazu psychicznego, powinni być odpowiednio przeszkoleni w zakresie specjalnych potrzeb takich wnioskodawców.
W systemie krajowym mogą to być funkcjonariusze prowadzący wyspecjalizowani w sprawach osób posiadających specjalne potrzeby. Zob. praktyka krajowa.
W systemie krajowym mogą to być funkcjonariusze prowadzący wyspecjalizowani w zakresie postępowania z ofiarami handlu ludźmi. Zob. praktyka krajowa.
Funkcjonariusze prowadzący sprawy, którzy pracują z dziećmi, powinni być odpowiednio przeszkoleni w zakresie potrzeb dziecka i powinni umieć postępować z dzieckiem w sposób przyjazny. Zgodnie z praktyką krajową mogą to być wyspecjalizowani funkcjonariusze prowadzący, którym przekazywana jest sprawa.
Jeśli chodzi o handel ludźmi, może istnieć polityka krajowa określająca okresy refleksji, w trakcie których proces podejmowania decyzji w sprawie udzielenia azylu może być wstrzymany lub wydłużony.
Zgodnie z praktyką krajową i sytuacją osobistą wnioskodawcy rozpatrzeniu wniosku można nadać priorytet (art. 31 ust. 7 lit. b) wersji przekształconej dyrektywy w sprawie procedur azylowych) lub poświęcić na nie więcej czasu.
Dziecko ma prawo do swobodnego wyrażania swoich poglądów i uwzględniania ich w sprawach, które ich dotyczą, stosownie do ich wieku i stopnia dojrzałości (art. 24 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 12 Konwencji o prawach dziecka).
W ramach całego procesu odpowiedzialny funkcjonariusz prowadzący dziecko powinien oceniać, co najlepiej służy zabezpieczeniu interesów dziecka. Dokonując oceny najlepszego zabezpieczenia interesów dziecka, należy w szczególności odpowiednio uwzględnić określone czynniki, takie jak możliwości połączenia rodzin, dobrostan i rozwój społeczny dziecka, szczególnie biorąc pod uwagę jego pochodzenie, względy bezpieczeństwa i ochrony oraz jego zdanie dziecka odpowiednio do wieku i dojrzałości dziecka (art. 23 ust.